Tadeusz Szyszka
Tadeusz Szyszka
urodził się w Gdyni w 1933, gdzie Jego rodzicie przybyli kilka lat wcześniej w poszukiwaniu lepszego życia. Podczas wojny dzieci musiały chodzić do niemieckiej szkoły podstawowej - On również.
Zbombardowany dom rodzinny i ogólna bieda spowodowały, że tuż po wojnie, dwunastoletni Tadzio nie widział dla siebie przyszłości w kraju i wraz z kolegą zdecydowali się na opuszczenie Polski. Pod osłoną nocy weszli nielegalnie do stoczni i ukryli się pod pokładem szwedzkiego statku. Szwecja przyjmowała wtedy młodych uciekinierów, dla których stworzono polską szkołę.
Gdy się już trochę nauczył pisać po polsku, z pomocą kolegi, wysłał pierwszy list do matki. W Szwecji zdobył zawód spawacza i po ukończeniu 18 lat, w 1951, zdecydował emigrować do Kanady. W Montrealu, oprócz pracy w swoim zawodzie, działał społecznie; najpierw w polskim harcerstwie, a potem w Towarzystwie Bratniej Pomocy.
PTPBP - krótka historia:
Polskie Towarzystwo Patriotyczne Bratniej Pomocy powstało 31.08.1926 w wyniku rozpadu Towarzystwa im. J. Piłsudzkiego (z 1924). Organizacja świecka Bratnia Pomoc (BP) i "Polska Liga Katolicka" zrzeszały członków przy kościele Św.Trójcy (1916 w Point St.Charles). BP po Białym Orle jest drugą najstarszą organizacją polonijną w Montrealu.
W 1930 BP poświęciła swój pierwszy sztandar, a w 1932 zarejestrowano ją "non-profit organization'' i uzyskano statut. Głównym zadaniem-celem była pomoc nowo przybyłym emigrantom, opieka nad starszymi, przekazanie młodym języka polskiego, kultury i obyczajów, jak również wysyłanie paczek dla biednych w Polsce. W 1936 kupili dwupiętrowy dom przy 1862 Wellington (blisko kościoła Św.Trójcy), gdzie założono zespół taneczny "Tęcza", chór i orkiestrę mandolinową.
W 1974 BP objęła patronatem Zespół Pieśni i Tańca "Podhale". W 1986 po sprzedaniu budynku przy Wellington. siedziba BP została przeniesiona do Grupy I PKTWP (2721 Joliceur). W 1996 w 70 rocznicę istnienia BP został poświęcony drugi sztandar. W 2002 BP przeprowadziła się do Białego Orła. 22 .X. 2016 odbył się huczny bal z okazji 90 lecia - gratulacje przyszły również od premiera Kanady i prowincji Quebek.
BP liczy teraz 45 członków. Celem jest dalsza pomoc Polakom, szkołom, studentom, harcerstwu, zespołom tanecznym, fundacji przy Domu Starców, kościołom. BP bierze udział w obchodach 3 maja, 11 listopada, Dnia Kanady, w dożynkach, w uroczystościach innych organizacji. Członkowie spotykają się raz w miesiącu.
Wspomnienia "Gościa Wieczoru", Tadeusza Szyszki
Relacja ze spotkania:
20 czerwca to już prawie okres wakacyjny - za dzień początek kalendarzowego lata. Mimo że spora grupa Rodaków już wyjechała na wakacje, to najbliżsi "bohaterów" dzisiejszego spotkania i zainteresowani samym tematem przybyli do Konsulatu RP, który od dwóch miesięcy zajmuje cały budynku przy ulicy Musee. Tak się złożyło, że Pani Teresa i Pan Tadeusz działają w Towarzystwie Patriotycznym Bratniej Pomocy - czyli łączy Ich coś wspólnego. Pierwszą część spotkania wypełnił Tadeusz Szyszka, który opowiedział w skrócie historię swojego dzieciństwa i młodych lat. Jego biogram i wywiad z nim przeprowadzony przybliża nam tamte czasy. Mnie najbardziej ujęła historia ucieczki 12-sto letniego chłopaka statkiem do Szwecji, zaraz po wojnie, w 45-rym. Co musiała przeżywać Jego matka, kiedy Tadzio nie wracał do domu dniami, miesiącami - nie trudno sobie wyobrazić.
Po pierwszej części spotkania Radosław Rzepkowski wykonał kolejne dwa utwory - a w sumie mieliśmy okazję wysłuchać ich pięć, oto one: "Just give me a reason" - Alice Moore, "Hotel California" - Don Henley-a, "You are the sunshine of my life" - Steve Wondera, " Nocturn - Bill Joela i "Baby" - Justin Biebera.
Radosław Rzepkowski
Potem wystąpiła Teresa Brylewicz. Przypomniała nam młodość spędzoną w Polsce, pierwsze lata w Montrealu i studiowanie na Concordii. Potem było o pracy w liniach lotniczych LOT i o działalności społecznej. Okazało się, że przedtem Pani Teresa przewodniczyła prawie dziesięć lat tanecznemu zespołowi Podhale.
od prawej: siostra Pana Szyszki, Ewa Szweykowska, Pan Tadek, Jego żona, Danuta i mąż pani Ewy, Jan
Mieliśmy okazję zobaczyć na ekranie zestaw zdjęć z prywatnych albumów obu "gości wieczoru". Pomógł nam przy tym Jarosław Kowalski, jak się później okazało artysta malarz, który pierwszy raz przyszedł do naszego konsulatu.
Janusz Mazur , Jerzy Adamuszek
Były również pytania z sali; a tym najbardziej aktywnym okazał się Janusz Mazur, założyciel Fundacji im. Wiesława Dymnego, a prywatnie dobry znajomy Pani Teresy i Pana Tadka. Nie dziwi to, ponieważ mieszka w Montrealu od bodajże 1976-go, czyli tylko 10 lat krócej od Pani Teresy. Przypomniał Jej lata 80-te ubiegłego wieku, kiedy wspólnie byli zaangażowani w paru projektach. Korzystając z okazji, chciałbym podziękować Januszowi za kilkukrotne rekomendowanie "gości wieczoru" i w ogóle za popieranie cyklu SWN. Dodam, że znamy się jeszcze z akademika UJ-tu Żaczek z 1974. Nie mogę pominąć faktu, że na takie okazje pan Janusz przychodzi z kwiatami i tym razem też była wiązanka dla Pani Brylewicz.
konsul Michał Faleńczyk wręcza kwiaty Panu Tadeuszowi
A odnośnie oficjalnego zakończenia; miało ono trochę rozbudowany charakter. Najpierw było śpiewane "Sto Lat" przy akompaniamencie pana Radosława, potem pan konsul Michał Faleńczyk - oprócz kilku miłych słów - po kolei wręczył bukiety wszystkim występującym w programie. Trwało to trochę dłużej, ponieważ Maria Jakóbiec, fotograf cyklu, musiała zrobić zdjęcia. Całe spotkanie było filmowane przez Ewę Snarską, która ostatnio przychodzi z kamerą na każde spotkanie. Dziękujemy pani Ewo! Tu należy przypomnieć, że pani Snarska rozpoczęła współpracę z SWN od pierwszego spotkania poświęconemu jej mężowi, ponad dziesięć lat temu i sfilmowała już czternaście spotkań.
Od lewej. Weronika Schab, Radoslaw Rzepkowski,Danuta Szyszka,Tadeusz Szyszka, Teresa Brylewicz,Roman Brylewicz, Teresa Piotrowska i Ignacy Schab
Jak zwykle na zakończenie była herbata i tym razem pączki. Dziękujemy Towarzystwu Bratniej Pomocy za sponsorowanie dzisiejszego wieczoru i Joli Sokalskiej, montrealskiej artystce, która pomogła w kuchni.
Od lewej: Tadowsław Rzepkowski, Teresa Brylewicz, Tadeusz Szyszka, Michał Faleńczyk i Jerzy Adamuszek
Od początku 2015, kiedy rozpoczęliśmy działalność (SWN i SP) na Musee, budynek należy opuścić w takim stanie, w jakim go zastaliśmy. I w tym miejscu chcę bardzo podziękować Marii Jakóbiec, która zawsze mi w tym pomaga.
Jerzy Adamuszek
Zdjęcia: Maria Jakóbiec
Filmowała: Ewa Snarska
